ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται.."

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό.Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται.
Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει.

Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό.. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν' αρχίσει η ζήλια, η γκρίνια, μέχρι κι ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται.

Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σε απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται.
Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν την βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.
Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι' αυτές έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Είναι φίλος μας.
Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου ...»
(Ιω. 15,14).

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Όταν.....δεν μας συγκινεί η κρυμμένη αγιότητα...


Επειδή οι καιροί μας είναι ιδιαίτερα πονηροί και η αλήθεια κρύβεται πολλάκις τεχνηεντως, μη μπορώντας να διαπιστώσει κανείς εύκολα ποια ακριβώς είναι η πραγματικότητα και που το ψέμα, η πλάνη και η μεθόδευση....θα πρέπει να είμαστε αρκετά φειδωλοί σε ότι ακούγεται και κυρίως... γράφεται.

Για μια ακόμη φορά το σώμα της Εκκλησίας αιμορραγεί εξαιτίας... σκανδάλων.
Πολλές οι φωνές... αλλά μυριάδες περισσότεροι οι ...ψίθυροι.
Ψυχές σκανδαλίζονται και διαλογισμοί εγείρονται από καρδιές σκληρές.
Κι αν το ψάξουμε καλύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι το ... χρήμα, που διαβρώνει και νεκρώνει συνειδήσεις.
Όμως....η ευθύνη έρχεται και αγγίζει όλους.

Όταν ως χριστιανοί αναζητούμε πνευματικές αυθεντίες και "μεγάλα ονόματα" μέσα στον χώρο των κληρικών...
Όταν μας ζαλίζει η διαφήμιση και κυρίως η αυτοπροβολή κάποιων "ταλαντούχων"και δεν μας συγκινεί η κρυμμένη αγιότητα...
Όταν σ όλη μας την πορεία η μόνη μας επιδίωξη είναι να γίνουμε..."κόσμος" , φέροντες όμως και τον μανδύα της θρησκευτικότητος...
Όταν επιλέγουμε ως πρότυπο αυτόν που ομιλεί πολύ και κυκλοφορεί πολύ...και συζητιέται πολύ...
Τότε.... πάσχουμε.Και μάλιστα... βαρύτατα.
Άρα αυτό που μας λείπει δεν είναι ούτε τα βιβλία και οι περγαμηνές .. ούτε τα κηρύγματα... ούτε τα χρυσά και πλουμιστα... ούτε οι περιττές και άσκοπες φωνασκιες .
Αυτό που λείπει είναι η γνησιότητα και τα σωστά πρότυπα.
Από....."αναμάρτητους" και "αυθεντίες" πηξαμε...
Από αγωνιστές...ξεμειναμε !!!

Μη φοβάσαι, εγώ είμαι μαζί σου


Μη φοβάσαι, εγώ είμαι μαζί σου. Μη περιπλανηθής εδώ και εκεί αναζητώντας βοήθεια από τους ανθρώπους, 
Εγώ είμαι ο Θεός σου, ο οποίος σε δυνάμωσα και σε βοήθησα. 
Και με το δίκαιο χέρι μου, το παντοδύναμο σε περιφρούρησα και σε ασφάλισα. 
 Θα καταισχυνθούν και θα ντραπούν όλοι όσοι είναι εναντίον σου οργισμένοι,• θα εκλείψουν, και θα καταστραφούν όλοι οι αντίδικοί σου. 
 Θα τους αναζήτησης και δεν θα τους βρεις αυτούς, οι οποίοι με αλλοφροσύνην ήθελαν να σε καταδιώξουν, διότι θα είναι, σαν να μην υπήρξαν• δεν θα βρεθούν εκείνοι, οι οποίοι σε πολέμησαν. 
Διότι εγώ ο Θεός σου είμαι εκείνος, που απ’ το δεξί σου χέρι σε κρατώ και σου λέω: Μη φοβάσαι. 



Ησ. 41,10-13

Γι' αὐτό εἶναι περιπόθητη στούς ἁγίους ή νηστεία...


  Νήστευσε δὲ ὁ Σωτήρας μας αὐτὴν τὴν νηστεία, ὄχι διότι αὐτὸς εἶχε ἀνάγκη, διότι πῶς εἶχε ἀνάγκη αὐτὸς ὁ μόνος ἀναμάρτητος; ἀλλὰ γιὰ ἐμᾶς νήστευσε θέλοντας νὰ μᾶς δώση τὸ παράδειγμα τῆς νηστείας καὶ νὰ ἀναιρέση την παράβασι τοῦ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἐξ αἰτίας τῆς ἀκρασίας καὶ τῆς γαστριμαργίας ἐξέπεσε.

 Γι' αὐτὸ εἶναι περιπόθητη στοὺς ἁγίους ή νηστεία, θέλοντας να καταλύσουν ἐκείνη τὴν πρώτη κατάρα ἐξ αἰτίας τῆς ἀκρασίας.
Καὶ οἱ προφῆτες φάνηκαν μὲ τὴν νηστεία ἀγωνιζόμενοι καὶ μάλιστα ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Δανιὴλ καὶ ἄλλοι πολλοί.

 Γι' αὐτὸν λοιπὸν τὸν σκοπὸ δόθηκε καὶ σὲ ἐμᾶς ἡ νηστεία, γιὰ ἀναίρεσι δηλαδὴ καὶ κατάλυσι τῆς ἐπιθυμίας τῆς γαστέρας καὶ γιὰ ἀπομίμησι τῆς σωτήριας νηστείας καὶ γιὰ κάθαρσι ἰδική μας καὶ ἀνέγερσι.

 Γι' αὐτὸ στὸ τέλος τῆς νηστείας δὲν μᾶς ἀκολουθεῖ θάνατος, ἀλλ' ἡ ἔγερσις ἀκολουθεῖ τοῦ Σωτῆρα μας, ὁ ὁποῖος ἀναμάρτητα ἔζησε καὶ νήστευσε καὶ πέθανε γιὰ ἐμᾶς καὶ ἀναστήθηκε καὶ συνανέστησε καὶ ἐμᾶς.

 Ἄγιος Συμεών Θεσσαλονίκης
(Τα Άπαντα σελ. 510. ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΗ΄. Ποιὰ εἶναι ἡ νηστεία τοῦ Κυρίου καὶ πῶς τεσσαρακοστὴ λέγεται...)

ΑΞΙΖΩ ΑΞΙΖΩ ΑΞΙΖΩ!!



  Ιδού μια έκφραση την οποία την ακούμε καθημερινά σε εκπομπές, εφημερίδες, περιοδικά, social media και φυσικά από ψυχολόγους ή life coachers (καινούριο φρούτο αυτοί, ζωή να 'χουν οι άνθρωποι). Και θα πει κανείς "πού είναι το κακό να λέει ένας ανθρωπάκος ότι αξίζει και με αυτό να παίρνει δύναμη και αισιοδοξία όταν η μέρα του πχ μπορεί να μην πηγαίνει καλά;". 
  Κι όμως τα πράγματα δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο επιφανειακά όπως κάποιες φορές νομίζουμε.
  Σήμερα το πρωί βγήκε σε μία εκπομπή κάποια δημοφιλής κυρία που τυγχάνει και influencer και μίλησε για τη σημασία του να λέμε συνεχώς ότι "αξίζουμε" γιατι έτσι τραβάμε την ενέργεια του Σύμπαντος και έλκουμε πάνω μας μόνο τα θετικά πράγματα με αποτέλεσμα ο,τι ζητάμε να γίνεται πραγματικότητα! Έχεις μία κακή ημέρα; Λες απλά ένα "αξίζω αξίζω αξίζω" και τότε τραβάς επάνω σου τη θετική συμπαντική ενέργεια και έτσι όλα με έναν μαγικό τρόπο αλλάζουν προς το καλύτερο.

  Ασφαλώς κάποιος συνειδητοποιημένος Ορθόδοξος Χριστιανός αντιλαμβάνεται αμέσως την πλάνη και την παγίδα ειδικά όταν ακούει για "ενέργειες", για "σύμπαντα" και για όλα τα σχετικά τα οποία ανήκουν στο ρεύμα της Νέας Εποχής (New Age) και στις ανατολικές θρησκείες με συνέπεια να μην έχουν ΚΑΜΙΑ (μα καμία) απολύτως σχέση με τον Χριστιανισμό. Για τους οπαδούς του New Age δεν υπάρχει κανένας προσωπικός Θεός απλά μία απρόσωπη κοσμική ενέργεια που διαχέεται στο Σύμπαν και θα πρέπει οι άνθρωποι με διάφορες μεθόδους, που ξεκινούν απο απλές σκέψεις και φτάνουν μέχρι τις τεχνικές της γιόγκα και του διαλογισμού, να την φέρουν μέσα τους για να τους πηγαίνουν όλα φίνα στη ζωή. Πόσο λάνθασμένη, απαράδεκτη και επικίνδυνη είναι ομως μια τέτοια αντίληψη για την πίστη μας!

Να είμαστε άγρυπνοι. Ένα ΜΕΓΑΛΟ πλήθος ανθρώπων ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ(Αγ.Λουκάς)


Ο Χριστός δεν σώζει κανέναν δια της βίας! Περιμένει να μισήσει ο άνθρωπος τον κακό εαυτό του και με Μετάνοια να στραφεί προς τον Θεό και να Τον ικετέψει για την Σωτηρία του, να επιθυμεί το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει στην ψυχή του.


Να είμαστε άγρυπνοι. Ένα ΜΕΓΑΛΟ πλήθος ανθρώπων ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ. Πάρα πολλοί δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας ζουν μέσα σ' ένα αδιαπέραστο πνευματικό ΣΚΟΤΟΣ, κολυμπάνε στα πάθη και τις επιθυμίες τους. Ο Κύριος θέλει να Τον υπακούμε σε όλα. Να είμαστε ταπεινοί και να μιμούμαστε Αυτόν.


  Η Πίστη στον Θεό, στον Κύριό μας Ιησού Χριστό αποδιώχνει κάθε θλίψη και κάθε ταραχή και είναι για μας το μοναδικό καταφύγιο στις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις στενοχώριες.

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας
(♰ 17 Μαρτίου 1996 Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων)

«Ἐλέησον με ὁ Θεòς, κατά τό μέγα ἔλεός σου»


 «Ἐλέησον με ὁ Θεòς, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου»
Τα κανδήλια με μια ταπεινωμένη φλόγα. Ίσα που φωτίζουν τον Κύριο, την Παναγία, τον Πρόδρομο, τον Άγιο Χρυσόστομο, τους Αγίους Αποστόλους. Ένα κερί στην Παναγία. Τον ψαλμό που είπαμε το πρωΐ λέω και τώρα. Τον ωραίο ψαλμό του Δαβίδ. Δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε τίποτε άλλο παρά στο έλεος του Θεού. Ότι κι αν κάνουμε είναι φτωχό, μικρό, μηδαμινό. Μόνος και μικρός ενώπιον του μεγάλου Θεού.

 Ύστερα από τον κόπο της ημέρας, τις λησμοσύνες, τις κουβέντες και τα πηγαινέλα, σιγή. Μόνος με μόνο τον Θεό. Μια ημέρα ακόμη προστέθηκε στη ζωή και μια αφαιρέθηκε. Τι πρόσθεσε και τι αφαίρεσε; Μόνος ενώπιον της σιγής.

Τα λόγια του ψαλμού την ώρα αυτή είναι σα ντουφεκιές στη νύχτα, σα σάλπισμα στρατιώτη εγερτήριο σε ώρα πολέμου. Στο στασίδι των γερόντων, στην εκκλησία των πατέρων, των αειμνήστων κτιτόρων, στη σκήτη των μακάρων, στο Άγιον Όρος του 1991, στο Άγιον Όρος που ετοιμάζεται να αγρυπνήσει.

 Μόνος αλλά όχι μόνος. Φτωχός αλλά όχι φτωχός. Ασθενής αλλά όχι ασθενής. Κουρασμένος αλλά όχι κουρασμένος. Επαναλαμβάνοντας αποστηθιμένους στίχους κι ενούμενους έτσι με τα στίφη των πιστών, των προκατόχων, των μετανοούντων, των μετανοησάντων, των οσίων και των δικαίων.

Ο Θεός αὐτόν που ἁμαρτάνει καί δέν μετανοεῖ, τόν βάζει σέ δοκιμασία...

''Ο Θεὸς αὐτὸν ποὺ ἁμαρτάνει καὶ δὲν μετανοεῖ, τὸν βάζει σὲ δοκιμασία, καὶ μὲ τὶς δοκιμασίες ἔρχεται σὲ ταπείνωση, καὶ μὲ τὴν ταπείνωση σώζεται χωρὶς ἄσκηση, ὅπως ὁ τελώνης καὶ ὁ ληστής''.

Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης
( Ἅπαντα τά Ἔργα (σειρά ΕΠΕ τ. 13Γ σελ. 151-153)

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Πάμε από την αρχή ξανά...

πηγή

Κάθε άνθρωπος ας είναι γρήγορος ν'ακούσει καί αργός νά μιλήσει...

 


Να τηρήσεις το λόγο του Θεού κι ας πεθάνεις!


  Ήρθε ένας άνθρωπος στη Νέα Σκήτη που ήμασταν και μας έφερε 12 αυγά. Αυγά δεν υπήρχαν στο Άγιο Όρος τότε διότι κοτόπουλα απαγορεύονταν να υπάρχουν. Στη σκήτη που ήμασταν ποιος να πάει στη Θεσσαλονίκη να πάρει, έπρεπε να έρθει κάποιος από Θεσσαλονίκη αν σου φέρει λίγα αυγά, κανένα γιαούρτι κλπ. Ε, κάναμε και εμείς χαρά ότι ήρθαν 12 αυγά! Ήταν τέτοιες μέρες, τυρινή εβδομάδα και κάποια παιδιά ήρθαν και μας έφεραν μία ντουζίνα αυγά. 
Ο γέροντας λέει: "Καλά, εμείς θα φάμε τα αυγά; Νέοι άνθρωποι, δεν ντρέπεστε! Τα γεροντάκια τι θα φάνε; τα γειτονικά μας τα γεροντάκια;"

  Είχαμε γεροντάκια γύρω μας. Άντε, πήγαμε να δώσουμε ένα αυγό στο κάθε γεροντάκι. Ήταν σημαντικό ένα αυγό αλλά για μας δεν έμεινε τίποτα! Μας έπιασαν οι λογισμοί πώς θα βγάλουμε την Τυρινή, δεν φάγαμε και εμείς τίποτα, τυρινή-τυρινή-τυρινή, έρχεται το Σάββατο ένας άνθρωπος από Θεσσαλονίκη γεμάτος τυρόπιτες, γαλακτομπούρεκα... Φάγαμε, φάγαμε μείνανε και για μετά το Πάσχα, που λέει ο λόγος!

 Ο Θεός δεν αφήνει, αδερφοί μου αγαπητοί! Για αυτό λοιπόν η βεβαία πίστη είναι ακριβώς αυτό το πράγμα: να τηρήσεις το λόγο του Θεού κι ας πεθάνεις! Να πεις: θα κάνω αυτό που λέει ο Θεός και είμαι έτοιμος ακόμα και για θάνατο. Να το δώσω εγώ και ας πεθάνω από την πείνα! Οι Άγιοι έβγαζαν τα ρούχα τους να τα δίνουν στους φτωχούς και εκείνοι γύριζαν γυμνοί.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

Ένας παραδοσιακός Ιρλανδικός ψαλμός, τον οποίο έψελνε ο Άγιος Πατρίκιος ο φωτιστής της Ιρλανδίας

ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ-(+17 Μαρτίου)


  Μακάρι οι άγιοι Άγγελοι Σου, ώ Χριστέ, Υιέ του ζωντανού Θεού, να φυλάνε τον ύπνο μας, την ξεκούραση μας, το λαμπερό κρεβάτι μας.
  Κάνε να φανερώσουν αληθινά οράματα σε εμάς όταν κοιμόμαστε, ώ υψηλέ πρίγκιπα του σύμπαντος, ώ μεγάλε βασιλιά των μυστηρίων!
  Μακάρι, να μην διακόψουν το ύπνο μας οι δαίμονες, οι ασθένειες, οι συμφορές ή οι εφιάλτες, μακάρι να μας πάρει γρήγορα ο ύπνος.
  Μακάρι το βλέμμα* μας να είναι άγιο, η εργασία μας, κάθε έργο μας. Ο ύπνος μας, η ανάπαυση μας να μην διακοπούνε απότομα.

*(εδώ το αρχικό κείμενο χρησιμοποιεί τη λέξη watch που σημαίνει και αγρυπνία. Αλλά δεν διευκρινίζει τι ακριβώς θέλει να πει οπότε το μεταφράσαμε σαν βλέμμα)

Είναι η πιο πένθιμη μέρα του ανθρωπίνου γένους. Όμως ο διάβολος κατόρθωσε να μας μπερδέψει.


Η Εκκλησία την Κυριακή της Τυρινής....αναμιμνήσκεται την έξωση του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο.
Είναι η πιο πένθιμη μέρα του ανθρωπίνου γένους.
Όμως ο διάβολος κατόρθωσε να μας μπερδέψει.
Και αντί να πενθούμε την ημέρα αυτήν,κάνουμε τις μεγαλύτερες τρέλες της χρονιάς, αμαρτάνοντας και ξεφαντώνοντας με τα καρναβάλια.
Αν ανοίξετε το Τριώδιο να διαβάσετε από το Σάββατο το βράδυ τα περιστατικά,
όσο σκληροί και αν είσαστε,θα κλάψετε...
Όσο και αν δεν έχετε σχέση με τα θέματα αυτά.
Τόσο ραγίζουν την καρδιά του ανθρώπου!Εντούτοις...
Όλα αυτά μένουν κεκαλυμμένα. Άνθρωποι πολλά χρόνια πάνω στο αναλόγιο,
δεν ξέρουν τι είναι η ημέρα εκείνη και τι διδάσκει η ημέρα εκείνη.
+ Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος κανών ΞΒ':
Κανὼν ΞΒ'

  Τάς οὕτω λεγομένας Καλάνδας, καὶ τὰ λεγόμενα Βοτά, καὶ τὰ καλούμενα Βρουμάλια,

Η μετάνοια είναι ο σπόρος, και η συγχώρεση είναι ο καρπός...


   Η αμαρτία έδεσε τα φτερά του Αδάμ και των απογόνων του κι έτσι απομακρύνθηκαν όλοι από τον Θεό, τους τύφλωσε ο ίδιος πηλός από τον οποίο είχαν πλαστεί. Ο Χριστός, ο πρώτος Αδάμ και πρώτος Άνθρωπος, ο Πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ήταν ο Πρώτος που αναλήφθηκε με πνευματικά φτερά στον Ουρανό, στο Θρόνο της Αιώνιας Δόξας και Δύναμης. Βάδισε τον δρόμο προς τον Ουρανό και άνοιξε όλες τις πύλες του για τους πιστούς που έχουν ανοιγμένα τα πνευματικά φτερά τους, όπως ο αετός ανοίγει το δρόμο για τα αϊτόπουλα, όπως το χελιδόνι που πετά πρώτο επικεφαλής, δείχνει στο σμήνος τον δρόμο κι εκμηδενίζει την αντίσταση του αέρα.

  Η μετάνοια είναι ο σπόρος, και η συγχώρεση είναι ο καρπός. Τίποτε το αξιοθαύμαστο δεν έχει ο σπόρος που δεν φέρνει καρπούς. Καμία Μετάνοια δεν έχει αξία, δίχως την συγχώρεση!
  Όλη μας η ελπίδα βρίσκεται στον Κύριο και Θεό μας. Πρέπει και όλος ο Λαός να μετανοήσει για την αμαρτία, την κλοπή, τη διχόνοια και τις διαμάχες και από τον Θεό να ζητήσει συγχώρηση και Έλεος.

17 Μαρτίου 1811-Τούρκοι σκοτώνουν τον μητροπολίτη Νέων Πατρών (Υπάτης) Γρηγόριο.

Ιερά Μονή Αγάθωνος 1,20 Χ 80

17 Μαρτίου 1811
Τούρκοι σκοτώνουν τον μητροπολίτη Νέων Πατρών (Υπάτης) Γρηγόριο.
Στον «Ανέκδοτο Κώδικα της Μητροπόλεως Νέων Πατρών» αναφέρονται επί λέξει για τον ιερομάρτυρα Γρηγόριο τα εξής:
«Ὕστερα ἀπό αὐτόν (τόν Ἰωάσαφ) ἐχειροτονήθει (ἐπίσκοπος) ὁ Θηβαῖος κύρ Γρηγόριος, σπουδαῖος, ἐφημέριος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον μέσα εἰς τήν Μητρόπολιν τόν ἐφόνευσαν εἰς τήν ἁγίαν Τράπεζαν οἰ κατοικοῦντες ἀλλόφυλοι τήν παραμονήν τοῦ Ἀκαθίστου, βαστώντας τό ποτήριον εἰς τό χέρι, καί ἦτον παρόντες πλλοί χριστιανοί τῶν χωρίων ὁποῦ ἐφιλεύοντο˙ ἐφονεύθη τό ᾳψια’ (1711) ἔτει».

Το δι’ολίγων περιγραφόμενο μαρτύριο του λειτουργούντος ιεράρχου, βαστώντας το άγιο δισκοπότηρο, ενώπιον του πολυπληθούς ποιμνίου του και της αγίας Τραπέζης, αποτελεί πράγματι συγκλονιστικό γεγονός, φανερώνοντας, για μία ακόμη φορά, τη θηριωδία των αλλοφύλων. Η τιμή του ιερομάρτυρος είναι άγνωστη τους συναξαριστές.

Ιερά Μονή Αγάθωνος
Κατά την μαύρη περίοδο της τουρκικής σκλαβιάς η Μονή Αγάθωνος έκανε το χρέος τη στο έθνος, διατηρώντας ακόμη και Κρυφό Σχολειό.
Ο Π.Λοιδωρίκης Οπλαρχηγός, γράφει για τον Ηγούμενο της Μονής Γρηγορίου Ιωάννου
«Ο ειρημένος εξ ενός φέρων την πομαντικήν του ράβδου ως πατήρ,εξ’αλλου ως εντολευς του Θεού έσυρε εγ άλλου το πυροβόλον εξ ου. Ελπίζετε η Ελευθερία της Πατρίδος και δια του οποίου ανεκτών η Ελλάς την Παλιγγενεσίας. Πατριώτης καλός έτρεχε με τους διάφορους οπλαρχηγούς επι τω σκοπό δια την Ελευθερίαν της Πατρίδος και δια την διατήρησην της Πίστεως και των ιερών Ναών του Υψίστου, φέρων επί τούτοις το σύμβολον της επιεικείας και της δικαιοσύνης»
Μετερίζι της Ορθοδοξίας και του Γένους, η Μονή Αγάθωνος πόνεσε πατρικά για την αμορφωσιά του Γένους κι αγωνίσθηκε για τον φωτισμό των Παιδιών του Φθιωτικού Λαού.
Οι δυνάμεις του Δράμαλη πυρπόλησαν την Μονή και οι καλόγηροι του ζώστηκαν τα’αρματά τους και ανέβηκαν στο βουνό.Ήτανε αρχές Μαϊου 1821»

Δεν μπορώ να συγχωρήσω!


  Κυριακή της συγχώρησης και όλα πλέον μας προετοιμάζουν για την είσοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Η εκκλησία έχει επιλέξει μια μέρα πριν την Καθαρά Δευτέρα να μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να συγχωρηθούμε με αυτούς που μας πλήγωσαν, αλλά και να ζητήσουμε συγγνώμη προς αυτούς που εμείς πληγώσαμε   Όλοι οι χριστιανοί αναγνωρίζουν την αξία της συγχώρησης, στην πράξη όμως η απόφαση και εκτέλεσή της είναι άβολη, δύσκολη, κάποιες φορές αδιανόητη έως και αδύνατη. Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις μέσα μας που μας κάνουν πληγωμένους μοιρολάτρες ενώ κατά βάθος γνωρίζουμε καλά ότι η συγχώρηση είναι το μόνο λυτρωτικό βήμα προκειμένου να απαλλαγούμε από τα κρατούμενα του παρελθόντος που μας κυνηγούν και μας τιμωρούν;

  Αυτοί που εμπνέονται από το Άγιο Πνεύμα, μπορούν να συγχωρήσει αμέσως και με άνεση. Όμως η συγχώρηση έχει στάδια, έχει σκαλοπάτια που ανεβαίνουμε και που πολύ συχνά κατεβαίνουμε. Το σκαλοπάτι της χάριτος είναι το ανώτερο και βεβαίως το ζητούμενο. Όμως, δεν θα φτάσουν όλοι στο σκαλοπάτι αυτό αν δεν το επιθυμούν καρδιακά και κυρίως αν δεν τους χαριστεί άνωθεν. Αξίζει όμως να δούμε σε ποια στάδια κινούμαστε οι περισσότεροι, και τι είναι αυτό μέσα μας που μας δυσκολεύει τόσο πολύ να συγχωρήσουμε.

Γιατί δε συγχωρούν οι άνθρωποι; Οι λόγοι που κάποιος αρνείται να συγχωρήσει είναι πολλοί, συνειδητοί και ασυνείδητοι.

 Ένας βασικός λόγος είναι ότι πολλοί θεωρούν τη συγχώρηση ως μια πράξη αδυναμίας. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία που μας διηγείται διευθύντρια σχολείου της Αθήνας για τη φασαρία που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε δύο μαθητές της. Η διευθύντρια, εκπαιδευμένη στο πρόγραμμα της συγχώρησης, βοήθησε τους μαθητές να αλληλοσυγχωρηθούν και να συμφιλιωθούν. Ενώ όμως τα παιδιά βρήκαν την λύση μεταξύ τους, ήρθε την επόμενη μέρα έξαλλη η μητέρα του ενός και ζήτησε τον λόγο από την διευθύντρια γιατί εξευτέλισε έτσι τον γιο της μέσα στην τάξη. «Τι εννοείτε τον εξευτέλισα;» ρώτησε έκπληκτη η διευθύντρια; «Τον αποδυναμώσατε μπροστά στα μάτια των συμμαθητών του με το να του ζητήσετε να πει συγγνώμη», απάντησε με αποτροπιασμό η μητέρα.

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

«Τα δάκρυα για τους νεκρούς εξατμίζονται, τα λουλούδια μαραίνονται, αλλά η προσευχή ανεβαίνει ως τον θρόνο του Θεού».






Κυριακή της Τυρινής-Κέντρο της ζωής μας είναι η καρδιά μας

«Ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6, 14)
«῍Αν δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα».


  Δεν είναι τυχαίες οι επισημάνσεις του Χριστού στην επί του Όρους ομιλία, τις οποίες μάς υπενθυμίζει η Εκκλησία εν όψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθώς ακούγονται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής.

  Πρώτον, μας υπενθυμίζει ο Χριστός ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας. Σε κάθε περίοδο, ιδιαιτέρως όμως κατ’ αυτήν της άσκησης, της ηθελημένης δηλαδή παραίτησης από το δικαίωμα κατανάλωσης κάθε τροφής και της επιλογής με τον τρόπο της Εκκλησίας, της υπακοής δηλαδή σε μια αρχή που είναι πιο πάνω από το «εγώ», τόσο το ατομικό όσο και το κοινωνικό, καλούμαστε να μη λησμονήσουμε ότι όλος ο αγώνας της ζωής γίνεται διότι έχουμε Πατέρα εν ουρανοίς. 
 Ο Πατέρας δεν είναι ο αφέντης εξουσιαστής, αλλά Εκείνος που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή έχει όρια. Μας υπενθυμίζει ότι η αγκαλιά Του είναι ανοιχτή. Ότι όσο κι αν μέσα μας το θέλημά μας μάς λέει ότι έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε, να επιλέξουμε, να παραβιάσουμε, να αρνηθούμε, εντούτοις Εκείνος είναι παρών και περιμένει και την μετάνοιά μας. Και όχι μόνο. Περιμένει την απόφασή μας να είμαστε παιδιά Του στην πράξη. Διότι η ζωή της Εκκλησίας είναι μία συνεχής πρόσκληση αποδοχής της υιότητας, της αναγνώρισης της πατρότητας, της εμπιστοσύνης στον Πατέρα. Και ιδίως κατ’ αυτήν την περίοδο, το ζήτημα της ελευθερίας μας είναι κομβικό. Δεν είναι η Σαρακοστή εξαναγκασμός, ούτε «πρέπει». Παλεύουμε στο πνευματικό σκοτάδι των καιρών, διότι έχουμε Πατέρα και θέλουμε να επιστρέφουμε σ’ Αυτόν.

Ἂς μή φτάνουμε κατ’ εὐθείαν στό ἄλλο ἄκρο, στήν πλήρη ἀπαξίωση τῆς νηστείας

Ὁ Χριστὸς τονίζει τὴν τεράστια σημασία τῆς συγχώρησης πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἔφταιξαν καὶ τὴ θεωρεῖ ἀπόλυτη καὶ ἀναντικατάστατη προϋπόθεση γιὰ τὴ δική μας συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό. Δὲν ὑποτιμᾶ ὅμως καὶ τὰ ἄλλα πνευματικὰ ἀγωνίσματα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, ξεκινώντας ἀπὸ τὴ νηστεία, γιὰ τὴν ἀποδέσμευσή μας ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν εὐχαρίστηση τοῦ φαγητοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλη σωματικὴ φιληδονία, καὶ ἐπιπλέον ἀπὸ τὶς ζημιογόνες ἐγωκεντρικὲς προσκολλήσεις τῆς ψυχῆς, μὲ κυρίαρχη τὴν ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο καὶ θησαυρισμό, δηλαδὴ τὴ φιλαργυρία, ποὺ εἶναι κατ’ οὐσίαν εἰδωλολατρία. Ἐν ὄψει λοιπὸν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὰ ἀνωτέρω ζωτικὰ ἀθλήματα πρόκεινται ἀμέσως ἐνώπιόν μας (Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς).

  Εἴθισται βέβαια νὰ τονίζεται ὅτι ἡ νηστεία μόνο ἀπὸ τροφὲς δὲν ἔχει ἀξία, ἂν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν παράλληλη ἄσκηση ἀποχῆς ἀπὸ κάθε κακία. Προσοχὴ ὅμως ἐδῶ! Ἂς μὴ φτάνουμε κατ’ εὐθείαν στὸ ἄλλο ἄκρο, στὴν πλήρη ἀπαξίωση τῆς νηστείας. «Καλὴ καρδιὰ νὰ ἔχεις, λένε μερικοί. Τί νὰ τὴν κάνεις τὴ νηστεία;»
 Ἔχει μεγάλη ὅμως ἀξία ἡ νηστεία καὶ καθ’ ἑαυτήν. Οὐσιαστικὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ κάθε πνευματικοῦ ἀγώνα. Τὸ πρῶτο βῆμα στὴ σύνολη πνευματικὴ ἄσκηση. 

«Τίποτα δεν μας ανήκει σε αυτό το ιερό Νησί της Πάτμου.Όλα ανήκουν στον Όσιό μας Χριστόδουλο και στον Θεολόγο μας .»


Σήμερα Μεγίστη Εορτή του Οσίου και Πατρός ημών Χριστοδούλου ,του Λατρηνού ,του και Πνευματικού Πατέρα της Ιεράς Νήσου Πάτμου ,δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδοση τιμής στον Άγιο από τη ρήση της καθαρής Καρδίας :
«Τίποτα δεν μας ανήκει σε αυτό το ιερό Νησί της Πάτμου.Όλα ανήκουν στον Όσιό μας Χριστόδουλο και στον Θεολόγο μας .»

Αυτό έλεγε συνέχεια η μακαριστή αγωνίστρια Γερόντισσα Ειρήνη Πούλου -Νικηταρά ,η Πατμία τῷ γένει , η Πατμία τῇ διανοία και τῇ βιοτῇ